Swarzędz - Czy eksmisja to jedyna szansa na lepsze życie?

– Zapłacimy za czynsz więcej, tylko niech w końcu gmina pozwoli nam normalnie żyć – prosi rodzina Jędrzejczaków.
A władze odpowiadają: liczba oczekujących na mieszkanie przekracza 300 rodzin, więc takiej możliwości w tej chwili nie ma.
17-letni Patryk, 14-letnia Ania, 13-letnia Julia i 2-letni Dawid. Do tego dwójka rodziców i mieszkanie o powierzchni 35 mkw. Choć lokum było remontowane, z normalnym standardem nie ma nic wspólnego. Od wielu lat trwa przepychanka z władzami gminy o przydział innego, większego mieszkania. Niestety bezskuteczna.

– Od 1999 roku wysłałam już kilkanaście pism do gminy z prośbą o pomoc, ale efektu brak – skarży się Zdzisława Jędrzejczak. – A przecież tu nie można normalnie żyć. My nie chcemy wymusić apartamentów, tylko prosimy o lokum z jednym dodatkowym pokojem. Bo w tej chwili nawet się wszyscy nie mieścimy i syn musi chodzić spać do mojego brata.

Gmina zapewnia, że chce pomóc, dlatego na jej koszt przeprowadzono remonty.
– Mimo negatywnej odpowiedzi dotyczącej zamiany lokalu, w mieszkaniu, które zajmują państwo Jędrzejczakowie od 2006 roku przeprowadzane są remonty – podkreśla Maciej Woliński, rzecznik UMiG w Swarzędzu.

Choć faktycznie w ciągu ostatnich czterech lat wymieniono okna, poprawiono ściany i odnowiono łazienkę, to widać, że efekty były tylko chwilowe. A całość kosztowała sporo, bo około 30 tysięcy złotych.

– W czasie remontu tylko zakryto wełną i płytą gipsową zagrzybione i zawilgocone ściany – mówi oburzony Jerzy Jędrzejczak. – To miły gest, ale ma niewiele wspólnego z poprawą warunków, w jakich mieszkamy. Bo wystarczy spojrzeć na ścianę w łazience czy wilgotne tynki w przedpokoju, by się przekonać, że tu trzeba wszystko wyremontować od podstaw. Dla nas to nie jest jednak główny problem, bo my po prostu potrzebujemy więcej miejsca.

Nowego mieszkania jednak nie ma i w najbliższym czasie nie będzie. Mimo deklaracji rodziny, że jest w stanie zapłacić za czynsz więcej. Bo choć krawcowej i renciście nie jest łatwo utrzymać czwórkę dzieci, zapewniają, że sobie poradzą. Tym bardziej że do tej pory nie mieli kłopotów z płaceniem rachunków.

– Na wyższy czynsz będzie nas stać, ale nie ma mowy, żeby kupić coś własnego – mówi Zdzisława Jędrzejczak. – Nie mamy już siły prosić, dlatego od lipca, gdy dostaliśmy kolejną odpowiedź, że nic nie można zrobić, w geście protestu nie płacimy czynszu. Może jak doprowadzimy do eksmisji, to przeniosą nas do większego mieszkania.